با اوجگیری ناآرامی های پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بود که همفکران دکتر سروش، با اشتیاق اعلام کردند: "روح پوپر، بر فراز تهران است." (پوپر ، نظریه پرداز غربی است که دکتر سروش دلبستگی خاصی به آرای او دارد.) و بدین سان تجمعات گروهی از مردم که در اعتراض به حق قانونی گروه بزرگتر شکل گرفته بود را تحت عنوان "دموکراسی" تشویق نمودند.

سروش در این باره گفته بود: "این اتفاقی که در ایران افتاد و خیلی هم جالب بود یک معنای ویژه ای را نیز از دمکراسی نشان داد. همانطور که می دانید بر اساس رای پوپر در دمکراسی مهم این نیست که شما بتوانید کسی را نصب کنید بلکه مهم آن است که بتوانید او را عزل کنید. مردم عزمشان را جزم کرده بودند که آقای احمدی نژاد را عزل کنند و این یکی از نماد های بارز دمکراسی و جمهوریت در کشور ما بود که موانعی آمد و آن را سد کرد."
جای سوال دارد که این چه دموکراسی ای است که پارا فراتر از قانون گذاشته و نقض قانون انتخابات را به منزله تحقق "جمهوریت" تلفی می کند و باید پرسید:"آیا در کشورهای به ظاهر دموکراتیک مانند امریکا و انگلیس هم مردم قادر به نقض قانون انتخابات، که به اعتقاد دکتر سروش متضمن جمهوریت است، هستند؟! یا تنها در ایران است که روح پوپر اجازه بلندپروازی دارد!
هرچند در داخل، برخی از نخبگان سیاسی با حرکت های نسنجیده خود، به مثابه سربازی که در اطاعت از فرمانده خود هر کاری می کند، عمل کردند و شاید چشم امید سروش به همین سربازها بود که بتوانند مقدمات جمهوریت مورد نظر او را فراهم کنند.
اما این امید دیری نپایید که مردم ایران با حضور پرشکوه خود در راهپیمایی روز قدس و استقبال "ویژه" از سربازان مذکور و مریدان ان ها دست رد بر سینه ی این متوهمان زدند و ثابت نمودند که در دفاع از حقوق خود، در برابر هیچ تعرض غیر قانونی ساکت نخواهند بود و نیازی به احضار روح پوپر هم ندارند.
البته آن گروه اقلیتی که دکتر سروش از ان ها به «کل مردم» یاد می کند، نیز در این راهپیمایی به گونه ای خاص به چشم میخوردند. و خاص بودن این حضور، به دلیل شعارهای متمایز از شعار اصلی این راهپیمایی و سایر مردم بود که تنها به واسطه کینه و عداوت با دولت روی کار آمده، علیه دو کشور چین و روسیه سر داده شد.
متاسفانه این اقلیت با وجه المصالحه قرار دادن برخی نخبگان سیاسی و استفاده از توهم رشد کرده در آنان، به خوبی توانستند در این مدت، به هر شکلی عرض اندام کنند و در این میان با استقبال جریان روشنفکری که تنها به فکر یارکشی بود روبرو شدند.
جای تعجب است این نخبگان، که تمام بیانیه ها و مدعیات خود را با دغدغه ی حفظ و احیای ارمان های امام و انقلاب مطرح می کنند، چگونه پذیرفتند که روز قدس به میدان خودنمایی گروهی تبدیل شود که برخلاف نظریه امام در حمایت از قدس شریف، شعارداده و حرکت کردند.
به هر حال، ساختار شکنی این گروه قلیل و حرکت های خلاف عرف آن ها و متمایز از سایر مردم، بیشتر، دلقکی را مجسم می ساخت که قصد جلب توجه دیگران را دارد و البته حرکات غیر حرفه ای این دلقک تنها باب دندان کسانی افتاد که خود از چندی پیش سیرک نمایشی و تبلیغاتی را برای جولان آن ها به راه انداخته بودند.

به نظر می رسد پس از این اتفاقات و شیوع ویروس توهم در برخی نخبگان سیاسی، باید در استعمال تعبیر «نخبه» در مورد عده ای تجدید نظر اساسی صورت گیرد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

**فکر می کنم این راهپیمایی به خوبی به توهم اندیشان ثابت کرد که ادعای تقلب در انتخابات تا چه حد بی پایه و اساس بود و در واقع این نیروهای ضد شورش نیستند که با حرکت آن ها مقابله می کنند بلکه این خروش مردمی است که از آرای خود در برابر این تعرضات صیانت می کند.

**البته مشخص است که در اینجا منظور من از گروه قلیل آن عده ی معدودی هستند که بر اعتراض خود به نتیجه ی انتخابات و ابطال آن مصرند. و نه حامیان نامزدهای خاصی

** یکی از دوستانم خبر داد که در قم هم درگیری هایی میان برخی افراد حامی موسوی با نیروهای ضد شورش رخ داده است. البته این درگیری به دلیل محدود بودن جمعیت و البته غیر قابل تشخیص بودن آن ها از سایر مردم به دلیل عدم پوشش سبز، قابل توجه نبوده است. گفته می شود استفاده این گروه از بادکنک های سبز و ترکاندن آن ها در هنگام برخورد نیروهای ضد شورش، دستاویز عده ای فرصت طلب برای توسل به دروغ تیراندازی در راهپیمایی قم شده است. انصافا هم صدای ترکیدن این بادکنک ها برای کسی که از این موضوع بی اطلاع باشد، شائبه تیراندازی را تقویت می کند.

** ظاهرا این بلاگفا منتظر رفتن ما بود تا به خودسازی و پالایش مشکلات نفسانی اش بپردازد. اگرچه دیشب اینجا را به قصد پارسی بلاگ ترک کردم و بلاگفا را سه طلاقه کردم اما هنوز نتوانستم قابلیت هایی را که در اینجا به کارم می آید در انجا کشف کنم و به همین دلیل، اجالتا هر دو جا را به روز کردم.

** مطلب اخیر من در روزنامه ی "وطن امروز" (+)

** این مطلب احسنت دارد. (+)